پرسش :

دختری هستم ۳۱ ساله که چند سال پیش ازدواج کردم ولی در دوران عقد از هم جدا شدیم. خیلی افسرده بودم و زندگی خوبی از لحاظ روحی نداشتم. دارای تحصیلات عالی و از ظاهر خوبی هم برخوردارم. اما با تمام این تفاسیر...


پاسخ :
به نوبه خود شرایط شما را درک می‌کنم و از تجربه جدایی شما متاسفم. اما فرهیخته‌ای چون شما خوب می‌داند که ناکامیها علاوه بر اینکه بخش لاینفک زندگی هستند، پلی هستند برای رسیدن به موفقیت ها.

موفقیتهای علمی و اجتماعی شما ستودنی است و طبعا این موفقیت ها در کنار سایر نقاط قوت و برجسته جنابعالی، سبب تحسین دیگران شده است.

ضمن اینکه توصیه‌ای به ازدواج موقت شما نداریم اما این نقاط قوت و حتی اینکه نگاه فمینیستی داشته باشید منافاتی با ازدواج موقت ندارد! چرا که قرار نیست از راه ازدواج موقت استثمار شوید که البته این موهم به تدبیر شما بستگی دارد.

در صورتیکه شما بتوانید از راه ازدواج موقت بخشی از نیازهای خود را برطرف کنید، به نظر می‌رسد تنفر از ازدواج موقت توجیه چندانی ندارد. مگر اینکه بگوییم ازدواج موقت سراسر هزینه است. که البته عرض کردم فرایند هزینه و یا نفع در ازدواج موقت، به شخص و اهداف، توقعات، شرایط، موقعیت و مدیریت وی بازگشت دارد. بنابراین همانطور که نمی‌توان گفت ازدواج موقت همواره با موفقیت و رضایت قرین است، به همان منوال نیز نمی‌توان گفت ازدواج موقت همیشه مذموم است!

به هر حال با توجه به موقعیت سنی و جایگاه اجتماعی شما، ازدواج دائم شما دور از انتظار نیست، لذا در صورت ازدواج موقت لازم است، علاوه بر مدیریت ارتباط عاطفی و جلوگیری از وابستگی، از سرمایه دوشیزگی حراست نمایید.

مستحضرید ازاله دوشیزگی در ازدواج موقت، ضمن اینکه آثار روانی منفی را به دنبال دارد و شانس ازدواج را کاهش می‌دهد؛ علاوه بر این در صورت ارتباط کامل جنسی، عده نگه داشتن نیز واجب است و این نیز خود مانعی برای ازدواج دائم در زمان عده است.

برای شما خواهر گرامی، نشاط و خوشبختی را از درگاه الهی مسئلت دارم.

​​​​​​​منبع: www.soalcity.ir